اینترنت هوشمند ahoo

دارای سرعت بالا بدون مشغولی

با هر خط تلفنی که متصل بشید 2 ساعت استفاده رایگان از اینترنت خواهید داشت

ما بقی ساعتی 216 تومان خواهد بود که بهای آن را 2 ماه آینده روی قبض تلفن خود پرداخت خواهید کرد

user:AHOO

pass: AHOO

connected number: 909 511 7300

همانطور که مشخص است، در این پنجره دو قسمت وجود دارد که با تیترهای Wait for session و Create session مشخص شده اند. اعدادی که در سمت چپ پنجره و در فیلد های ID و Password آبی رنگ قرار دارند، در واقع کلید ورود به سیستم شما هستند. در صورتیکه می خواهید به کسی اجازه‌ی دسترسی به سیستم خود از طریق این برنامه را بدهید، باید ID و Password مذکور را برای وی ارسال نمایید. بدیهی است در صورتی که کسی این اطلاعات را نداشته باشد، قادر به برقراری ارتباط و دسترسی به کامپیوتر شما نمی باشد.

در سمت راست پنجره اصلی برنامه نیز یک فیلد به همراه چند انتخاب وجود دارد. اگر بخواهید به کامپیوتر کسی متصل شوید، باید ID کامپیوتر مورد نظر را در این فیلد وارد نمایید و نوع ارتباط را نیز مشخص کنید. پس از وارد کردن این اطلاعات و فشردن کلید Connect to partner، پیکربندی اتصال شما و دوستتان در سرور TeamViewer انجام می شود و پس از چند ثانیه Password وی در پنجره ای جداگانه از شما خواسته می شود. با وارد کردن پسورد، اتصالی که درخواست داده بودید، برقرار می گردد.

                                                                       
یکی از کارهای مهمی که اکسل انجام می دهد ، عملیات و محاسبات ریاضی است. ما می توانیم در اکسل با کمک فرمول نویسی بسیار راحت شروع به انجام محاسبات ریاضی کنیم.

این فرمول ها قرار نیست که فرمول های خیلی پیچیده و یا سختی باشند. فرمول ها می توانند بسیار ساده باشند و به ما در انجام عملیات ریاضی کمک کنند.

برای نوشتن یک فرمول ما به 3 جزء اصلی احتیاج داریم.

اول : علامت مساوی (=)

دوم : داده عددی

سوم : عملگر محاسباتی

ابتدا یک صفحه جدید باز کنید. حالا روی A1 کلیک کنید. در سلول 3+3  را تایپ می کنیم.

علامت + یک عملگر محاسباتی است و دو عدد هم داده است. حالا روی کلید Enter در نوار فرمول کلیک می کنیم. اطلاعاتی که وارد شد عینا نمایش داده می شود.

هدف ما از Enterنمایش فرمول و دیدن نتیجه بود. نه دیدن 3+3

از 3 جزءای که نام بردیم عدد و عملگر را وارد کردیم.

حالا مثلا روی سلول C1 کلیک می کنیم و این بار اول علامت مساوی را وارد می کنیم و بعد ، 3+3

به این صورت: 3+3= و روی کلید Enter کلیک می کنیم و این بار عدد 6 را خواهیم دید.

پس یادتان باشد برای نوشتن فرمول اول حتما باید علامت مساوی را وارد کنید.

حالا به سراغ عملگرهای دیگر می رویم. این بار روی کلید E1 کلیک می کنیم و می نویسیم : 3-7=

کلید Enter را زده و 4- را به ما می دهد. (نتیجه مشخص است)

علامت منها هم یکی از عملگرهای محاسباتی است. برای استفاده از منها، می توانیم از قسمت ماشین حسابی کیبورد استفاده کنیم. یا روی کیبورد در بالا کنار عدد صفر علامت منفی را فشار دهیم.

از عملگرهای دیگر می توانیم از تقسیم استفاده کنیم. ما این بار در سلول H1 کلیک می کنیم و می نویسیم  2/10= و با کلیک روی کلید Enter می توانیم نتیجه را ببینیم. (5)

عملگر ضرب (*): برای نوشتن ضرب باید از علامت * استفاده کنیم. ما در سلول J1 می نویسیم: 4*2=

علامت * را با نگه داشتن کلید Shift و زدن & می توان نوشت.

حالا با کلیک رویEnter  می توانیم نتیجه 8 را ببینیم.

آشنایی با نحوه عملکرد عملگرها

در سلول A1 فرمول زیر را می نویسیم:

خوب فکر می کنیم که نتیجه باید 16 شود.

حالا روی کلید Enter کلیک می کنیم. دیدیم که نتیجه 11 می شود.

علت چیست؟

می بینیم که ابتدا 2 را در 3 ضرب کرده و بعد با 5 جمع کرده است.

بله درست است. همین اتفاق رخ داده. چون عملگرها ترتیب اولویت دارند. اینجا اول عملگر ضرب عمل کرده است و سپس عملگر +

حالا اگر ما بخواهیم از این اتفاق جلوگیری کنیم باید از پرانتز استفاده کنیم تا به نتیجه مطلوب برسیم.

یعنی عملیاتی که می خواهیم اول انجام شود را داخل پرانتز می گذاریم. روی سلول A1 کلیک می کنیم و فرمول را به این شکل می نویسیم : 2*(5+3)= حالا با کلیک روی اینتر نتیجه دلخواهمان را می بینیم. نتیجه 16 است. ابتدا حاصل پرانتز محاسبه شد و سپس نتیجه حاصل از پرانتز در 2 ضرب شد.

حالا روی سلول  C1 کلیک می کنیم و یک فرمول دیگر می نویسیم. 2-3+4= این بار دیگر این عملیات درست انجام می شود و حاصل 5 خواهد بود.

مفهوم آدرس دهی

در این درس راجع به مفهوم آدرس دهی صحبت می کنیم. در درس های قبل در یک سلول مستقیما شروع به نوشتن فرمول کردیم. اول مساوی ، بعد عدد و سپس عملگر موردنظرمان را نوشتیم. اما حالا می خواهیم به جای نوشتن عدد در فرمول ، اعداد را در سلول های موردنظر وارد کنیم و بعد در فرمول به جای عدد از آدرس سلول هایی که داده هایمان داخل آن هستند ، استفاده کنیم.

اول یک فایل جدید باز می کنیم. در سلول A1 کلیک می کنیم و یک عدد وارد می کنیم. مثلا 250

سپس در سلول B1 کلیک می کنیم و 180 را وارد می کنیم.

و بعد در سلول C1 کلیک کرده و شروع به نوشتن فرمول می کنیم.

اول علامت مساوی و بعد به جای نوشتن عدد، a1 را تایپ می کنیم.

به محض وارد کردن a1 دور این سلول یک کادر رنگی قرار می گیرد.

سپس علامت + و بعد b1 را وارد می کنیم. دور b1 هم یک کادر رنگی قرار می گیرد. حالا روی کلید اینتر در نوار فرمول کلیک می کنیم. نتیجه مشخص می شود. جمع سلول a1 و سلول b1 برابراست با :

430

بعد از زدن اینتر:

حالا شما می توانید داده های درون سلول ها را تغییر دهید. هر تغییری که به این دو سلول بدهیم در حاصل جمع  اثر می گذارد.

3 تا سلول را انتخاب و Copy می کنیم. روی سلول A3 کلیک کرده و روی کیبورد، enter را می زنیم.

سلول ها در اینجا کپی می شوند. حالا اگر در A1 عدد را تغییر دهیم چه اتفاقی می افتد؟

فقط حاصل جمع در سلول  C1 تغییر می کند.

حالا سراغ سلول A3 می آییم  و این عدد را تغییر می دهیم. حاصل جمع در سلول C3 تغییر پیدا خواهد کرد.

حال سلول C1 را انتخاب می کنیم. به نوار فرمول می رویم می بینیم که فرمول با سلول A1 و B1 یعنی (=A1+B1) نوشته شده است.

حالا به سلول C3 می رویم فرمول با سلول A3+B3= نوشته شده است.

یعنی زمانی که سلول ها را کپی کردیم، فرمول هم تغییر پیدا کرده است.

این بار سلول C1 را کپی می کنیم و آن را در سلول C5، Paste می کنیم. مقدار آن 0 می شود.

دلیل: خوب به نوار فرمول نگاه کنید در آنجا حاصل جمع A5 و B5 نوشته شده است.

چون این دو سلول خالی هستند سپس نتیجه 0 را به ما می دهد. ما در آنها عدد وارد می کنیم. بلافاصله حاصل جمع آنها نمایش داده می شود.

ما 2 روش آدرس دهی در Excel داریم :

1. روش آدرس دهی نسبی: آدرس دهی ای که در بالا انجام شد از این نوع بود و  می بینیم که  در هر جا که این فرمول را کپی می کنیم ، آدرس دهی فرق می کند.

2. روش آدرس دهی مطلق: رو سلول F1 کلیک می کنیم و عدد 100 را وارد می کنیم.

حالا در سلول G1 کلیک می کنیم و عدد 50 را وارد می کنیم.

به سراغ سلول H1 می آییم و شروع به نوشتن فرمول می کنیم.

اول: =

و بعد F1 را به این شکل می نویسیم: $f$1=

برای نوشتن $ باید کلید Shift را نگه داشته و بعد 4 را فشار دهیم.

و بعد $G و سپس $1 را وارد می کنیم. حالا روی کلید اینتر در نوار فرمول کلیک می کنیم. باز هم حاصل جمع را می بینیم.

 این بار روی سلول F1 کلیک و درگ می کنیم تا سلول H1 و بعد دستور Copy. روی سلول F3 کلیک می کنیم و کلید Enter را فشار می دهیم. حالا روی سلول F3 کلیک می کنیم و کلید enter را فشار می دهیم.

حالا روی سلول F3 کلیک می کنیم و کلید enter را فشار می دهیم. عمل Paste انجام شد. حالا روی سلول F3 آمده و 100 را به 200 تبدیل می کنیم.

می بینیم که هنوز در حاصل جمع هیچ تغییری ایجاد نمی شود.

ما می آییم و سلول H3 را انتخاب می کنیم. می بینیم که سلول من هنوز حاصل جمع F1 و G1 را نشان می دهد.

پس این بار فرمول  با Copy  کردن تغییری نکرد.

حالا روی F1 کلیک می کنیم و 100 را به 50 تبدیل می کنیم.

حاصل در هر دو سلول H3 و H1 تغییر می کند. (این هم از آدرس دهی مطلق)

پس دیدیم که این دو روش آدرس دهی کاربردهای زیادی دارند.

انواع خطا در اکسل

معمولا وقتی ما فرمولی در کاربرگمان می نویسیم نتیجه آن را درست می بینیم. اما بعضی از اوقات هم است که ممکن است با خطاهایی در اکسل روبه رو شویم. تعداد این خطاها زیاد نیستند.

و ما به راحتی می توانیم آنها را در اکسل بشناسیم و تشخیص دهیم.

با یکی از این خطاها قبلا آشنا شده ایم.

یک سلول را انتخاب کنید در سلول عدد 3000000 را وارد کنید و در بالا روی علامت $ کلیک کنید.

اطلاعات داخل سلول به # تبدیل شد. این خطا را زمانی می بینیم که طول داده های ما از طول سلول بیشتر باشد.

از خطاهای دیگری که ممکن است در اکسل ببینیم این است که به فرمول داده های اشتباهی داده شود.

مثلا به سلول B3 آمده و عدد را به حرف تغییر می دهیم و می نویسیم: aa

در اینجا  این خطا را می بینیم.

چون این داده برای فرمول قابل فهم نیست. یا مثلا ممکن است که این اشکال در فرمول نویسی پیش بیاید.

ما در سلول C1 کلیک می کنیم.

و در نوار فرمول، فرمول را عوض می کنیم. مثلا به جای B1 ، cell می نویسیم.

این فرمول برای اکسل نامفهوم و ناشناخته می باشد.

پس  باز با یک خطا روبه رو می شویم.

یکی دیگر از خطاهایی که در اکسل می بینیم زمانی است که فرمول عددی را به عدد صفر تقسیم کنیم.

ما در سلول A7 کلیک میکنیم و فرمول را انگلیسی می نویسیم:  a5/a6=

با این خطا روبه رو خواهیم شد.

اگر در سلول A6 یک عدد وارد کنیم، این خطاها هم از بین می رود و دیگر خطایی نمی بینیم. این هم از انواع خطاهایی که در اکسل ممکن است با آنها روبه رو شویم.

آشنایی با توابع 

همان طور که در درس قبل دیدیم، فرمول نویسی خیلی سخت نیست. ولی خوب تک تک آدرس دهی در سلول هایی که می خواهیم با آنها محاسبه انجام دهیم کار خسته کننده ای است.

چون ما که همیشه آدرس دهی بین 2 یا چند سلول را نداریم.

معمولا در محاسبات سلول های زیادی دخیل هستند.

البته فرمول ها هم همیشه به این سادگی نیستند.

در اکسل فرمول های از پیش ساخته شده ای هستند که ما آنها را به عنوان تابع می شناسیم و ما در انجام محاسبات می توانیم از آن ها استفاده کنیم.

در این درس روش استفاده از توابع را توضیح خواهیم داد.

در اکسل توابع زیادی است. ولی در اینجا تنها با تعداد محدودی از آنها آشنا می شویم.

در ابتدا یک فایل باز می کنیم. کلید ترکیبی Ctrl+O را زده و یک فایل را انتخاب می کنیم.

قبلا هم از این فایل استفاده کردیم. میزان کارکرد یک فروشگاه در یک سالن را نشان می دهد که میزان فروش هر غرفه در هر ماه مشخص شده است.

به قسمت پایین کاربرگ نگاه کنید. در این فایل یک کاربرگ دیگر هم داریم. روی این کاربرگ کلیک می کنیم.

همان میزان فروش را به شکل دیگری قرار می دهیم.

و می خواهیم یک سری محاسبات را در اینجا انجام دهیم.

خوب به این جدول نگاه کنید. به آخرین سطر یعنی سطر 15 نگاه کنید. جمع کل را نوشته است و در آخرین ستون هم به همین ترتیب می باشد.

ما می خواهیم جمع فروش هر غرفه را در تمام ماه های سال به دست بیاوریم. پس باید در اینجا جمع هر ستون را به دست بیاوریم. برای جمع زدن هر ستون خیلی راحت می توانیم عمل کنیم. مثلا در مورد غرفه کیف و کفش ابتدا باید به سلول B15 آمده و بعد شروع به نوشتن فرمول کنیم.

در ابتدا علامت = را درج کرده و سپس باید نام تمام سلول های مورد نظرمان را بنویسیم. خوب این کار بسیار خسته کننده است. می خواهیم این بار از یک تابع استفاده کنیم. برای استفاده از تابع اول باید سلول موردنظرمان را انتخاب کنیم که این کار را انجام دادیم و بعد علامت = را گذاشته.حالا به جای نوشتن نام تک تک سلول ها اسم تابع موردنظر را وارد می کنیم.

ما الان می خواهیم از تابعی به نام تابع Sum استفاده کنیم.

که برای جمع استفاده می شود.

پس نام تابع را وارد می کنیم. به محض اینکه حرف s را تایپ می کنیم نرم افزار به ما کمک می کند و یک لیست از توابع را برای ما باز می کند.

Sum را انتخاب کرده و نوبت به سلول هایی می رسد که قرار است جمع زده شود.

پرانتز را باز کرده اسم اولین سلول را در آنجا وارد می کنیم. یعنی b3 و بعد علامت دو نقطه (:)

سپس آخرین سلول یعنی b14 را وارد می کنیم و پرانتز را می بندیم. حالا enter را زده. حاصل جمع این ستون در این سلول مشخص شد.

البته می توانیم از این روش هم استفاده کنیم.

در نوار فرمول =sum(C3:C14) را می گذاریم. سپس روی C3 تا C14 با کلیک و درگ سلول هایی را که قرار است جمع زده شود انتخاب می کنیم.

 و بعد کلید Enter را فشار می دهیم. کمی راحت تر و سریع تر شد.

باز راه حل دیگری هم وجود دارد.

راه آسان تر: سلول D15 را انتخاب کرده به ریبون editing می رویم. چند تا تابع وجود دارد که کاربرد زیادی دارند و اولی آنها  Sum است. فقط کافی است که Sum را کلیک کنید.

بلافاصله فرمول را خودش نوشت و سلول های بالایی سلول را که هم داده های عددی داخل آن است را می توان انتخاب کرد. سپس کلید Enter را فشار می دهیم.

روی سلول D15 کلیک می کنیم و از آن  Copyگرفته و از سلول H15    تا E15 را انتخاب می کنیم. و دستور Paste را صادر می کنیم.

الان جمع تمام ستون ها محاسبه شد. فقط طول سلول های که از داده های من کمتر شده است را درست می کنیم.

نکته: (طریقه یکی کردن فرمت ها با هم)

ما یکی از سلول هایی را که فرمتشان فارسی است و به ریال است انتخاب می کنیم.

سپس سلول های جمع زده شده را انتخاب کرده و سپس دستور Paste را صادر می کنیم.

روی Paste Option کلیک کرده و گزینه Formatting Only را انتخاب می کنیم تا فرمت این سلول ها هم با بقیه سلول ها یکی شود.

مادربورد كه به آن مين بورد نيز ميگويند ، اصلي ترين قطعه يك رايانه است كه لازم است در خريد آن نكات فني ذيل در نظر گرفته شود . 

راهنمای انتخاب مادربرد

انتخاب مادربرد، يکی از تصميمات مهم در زمان تهيه و يا ارتقاء يک کامپيوتر است. انتخاب فوق ، علاوه بر تاثير مستقيم بر عملکرد فعلی سيستم، بيانگر انعطاف سيستم در زمان ارتقاء نيز می باشد. قابليت های فعلی يک کامپيوتر و پتانسيل های ارتقاء آن در آينده، جملگی به نوع مادربرد انتخابی بستگی خواهد داشت.
امروزه بر روی مادربردها، پورت های پیشرفته ای نظیر (Fireware (IEEE 1394 و یا USB 2.0 و حتی کارت های (تراشه) صدای شش کاناله و کنترل های RAID وجود داشته که می توان از آنان در زمان ارتقاء سیستم و بدون نياز به نصب امکانات جانبی ديگر، استفاده کرد.

در زمان انتخاب یک مادربرد همواره سوالات متعددی در ذهن تهیه کننده (خريدار) مطرح می گردد: مادربردها چگونه با يکديگر مقايسه می گردند؟ پارامترها ی سنجش و وزن هر کدام چیست؟ ( پردازنده ها، نوع تراشه ها ، نحوه ارتباط با دستگاههای ذخیره سازی). معيار انتخاب یک مادربرد چیست ؟
 Chip set های يک مادربرد بيانگر چه واقعيت هائی می باشند؟ امکانات یک مادربرد چه تاثیراتی را در حیات فعلی و آتی سيستم به دنبال خواهد داشت؟ ميزان کارایی و کيفيت یک سیستم تا چه اندازه وابسته به پتانسیل های مادربرد می باشد؟ موارد فوق، نمونه سوالاتی است که در زمان انتخاب يک مادربرد در ذهن تهيه کنندگان مطرح می گردد.


جایگاه مادربرد

مادربرد، پردازنده و حافظه سه عنصر تعیین کننده در کامپیوتر بوده که در زمان انتخاب مادربرد، سرنوشت پردازنده و حافظه نیز بنوعی رقم خواهد خورد. (برای مطالعه بیشتر دراین مورد به سایر مقالات سایت میکرو رایانه مراجعه نمایید) انتخاب مناسب یک مادربرد از جمله تصمیمات مهمی است که دامنه آن گريبانگير تجهيزات سخت افزاری ديگر نيز خواهد شد.
 انتخاب یک مادربرد قديمی و از رده خارج (هر چند که در حال حاضر پاسخگوی نیازها و خواسته ها باشد) می تواند زمينه بروز مسائل متعددی در ارتباط با ارتقاء و افزايش توان عملياتی کامپيوتر در آينده را به دنبال داشته باشد. فراموش نکنيم ما کامپيوتر را نه بخاطر خود، بلکه بخاطر اجرای برنامه ها (در حال حاضر و آينده) تهيه می نمائيم.
 


ویژگی ها ی مهم

از مهمترین ویژگی های مرتبط با مادربرد، می توان به موارد زیر اشاره نمود :

Chip Set مادربرد:

عملياتی حياتی و مهم نظير روتينگ داده از هارد ديسک به حافظه و پردازنده را انجام و اين اطمينان را بوجود می آورد که تمامی دستگاههای جانبی و کارت های الحاقی، قادر به گفتگو (ارتباط) با پردازنده می باشند. تولید کنندگان مادربردها، با افزودن چیپ ست های متفاوت بر روی مادر بردهای تولیدی خود، نظير کنترلر RAID و پورت های Fireware، قابليت های مادربردهای توليدی خود را نسبت به ساير محصولات مشابه نشان می دهند .


چیپ ست های موجود بر روی یک مادربرد، باعث اعمال محدودیت در رابطه با انتخاب نوع پردازنده، حافظه و ساير تجهيزات جانبی ديگر نظیر کارت گرافیک، کارت صدا و پورت های USB 2.0 می گردد. (برخی از امکانات فوق نظير کارت صدا، می تواند به عنوان پتانسيل های ذاتی همراه مادربرد ارائه گردد). اغلب مادر بردهائی که از یک نوع Chip set مشابه استفاده می نمایند، ویژگی های متعارفی را به اشتراک می گذارند (به ارث رسیده از Chip set) و کارآئی آنان در اکثر موارد مشابه می باشد.
 آگاهی از نوع پردازنده، حافظه، سرعت کنترل کننده IDE، کارت گرافیک و صدا، می تواند کمک مناسبی در خصوص انتخاب مادربرد ارائه نمايد (مخصوصا" در مواردي که از Chip set مشابه استفاده می گردد).

 پردازنده:


تولید کنندگان مادربرد در برخی مواقع، فهرست مادربردهای تولیدی خود را بر اساس نوع سوکتی که مادربرد از آن حمایت می کند، ارائه می نمایند. مثلا" سوکت 478 برای P4 و سوکت A برای Athlon. در اکثر کاربردهای تجاری، کاربران تفاوت مشهودی را در ارتباط با سرعت بین دو پردازنده Athlon و P4 مشاهده نمی نمایند در حالي که ممکن است تفاوت قيمت آنها مشهود باشد. به هرحال نوع و سرعت پردازنده ای که می تواند همراه يک مادر برد استفاده شود، يکی از نکات مهم در رابطه با انتخاب مادربرد است .
پس به طور خلاصه در مورد پردازنده، باید مادر برد حداقل قادر به حمایت از پردازنده های رایج باشد. (پیشنهاد می شود قادر به حمایت از پردازنده های AMD يا اینتل باشد)

 حافظه:

امروزه اکثر مادربردها از حافظه های SDRAM DDR) Double Data Rate) استفاده می نمایند. البته هنوز مادر بردهائی نیز وجود دارد که از RDRAM یا Rambus استفاده می نمایند. (تعداد این نوع از مادربردها اندک است). حافظه های DDR دارای سرعت های مختلفی بوده و پیشنهاد می شود که سریعترین نوعی که مادربرد حمایت می نماید، انتخاب گردد. (در این مورد مقالاتی نیز درتالار گفتگوی سایت میکرو رایانه  وجود دارد) تولید کنندگان مادربرد، حافظه های DDR را بر اساس سرعت Clock و یا پهنای باند تقسیم می نمایند. سرعت این نوع از حافظه ها (DDR) به ترتیب از کندترین به سریع ترین نوع ، بصورت زیر می باشد :

DDR200( aka PC1600) , DDR266( PC2100) , DDR333(PC2700) , DDR400(PC3200)

بردهایی كه از RDRAM استفاده می نمايند دارای Chip set اینتل 850 یا 850E می باشند. این نوع از حافظه ها (RDRAM) می بایست به منظور افزایش کارآئی، به صورت زوج بر روی مادربرد استفاده شده و اسلات های خالی توسط CRIMM تکميل (پر) گردند. حافظه ها ی RDRAM قادر به تامین پهنای باند بالای مورد نياز برنامه هائی با حجم عملیات سنگین در ارتباط با حافظه می باشند. (مثل برنامه های ویرایش فیلم های ویديوئی و یا بازیهای سه بعدی گرافیکی).

قیمت حافظه های RDRAM نسبت به حافظه های DDR دو برابر است. حافظه های RDRAM در حال حاضر با دو سرعت متفاوت ارائه میگردند: PC800 و PC1066. در صورت انتخاب پردازنده ای از نوع P4 که بر روی BUS با سرعت 533 مگاهرتز اجراء می گردد، سرعت بيشتر پردازنده معيار اصلی انتخاب قرار گيرد. در زمان انتخاب حافظه، می بايست تعداد سوکت های DIMM و RIMM موجود بر روی مادربرد به همراه حداکثر حافظه قابل نصب بر روی آن دقيقا" بررسی گردد.

در مورد نوع حافظه حداقل : DDR 200/266  و پیشنهادی : DDR266/333 یا PC800/1066 Rambus


 صدا و گرافیک:

اكثر مادربردهای موجود دارای كارت صدا بوده و بندرت می توان مادربردی را يافت که فاقد اين قابليت باشد. آخرین مدل مادربردها دارای چیپ ست دیجیتالی صدای 6 كاناله بوده كه برای بازی ها و فايل های MP3 مناسب تر هستند. در صورتي که قصد نصب يک کارت صدا بر روی مادر برد به منظور افزايش کيفيت صدا وجود داشته باشد، می توان با استفاده از Jumper و يا BIOS سيستم، کارت صدای موجود بر روی مادربرد (OnBoard) را غير فعال و از کارت صدای مورد نظر خود استفاده نمود.

 در صورتي که بخواهيم از بازی های کامپيوتری استفاده نمائيم که دارای گرافيک سه بعدی می باشند، می بايست كارت گرافیك موجود بر روی مادربرد را غيرفعال و يک کارت گرافيک متناسب با نوع نياز را بر روی مادر برد نصب نمود. در اين رابطه لازم است به اين نکته دقت شود که مادربرد انتخابی دارای اسلات AGP باشد. امروزه اکثر كارت های گرافیكی موجود از اسلات AGP بمنظور ارتباط با كامپیوتر استفاده می نمایند.



 نحوه ارتباط با دستگاههای ذخیره سازی :

 اكثر مادربردها، با استفاده از یك كنترلر IDE از درایوهای ATA/100 یا ATA/133 پشتیبانی می نمایند. بر اساس مطالعات انجام شده، تفاوت بین دو استاندارد فوق، بسیار ناچیز بوده و اين امر نمی تواند تاثیر چندانی در رابطه با انتخاب يک مادربرد را داشته باشد. انتخاب مادربردهایی كه توانایی پشتیبانی از RAID را دارند بسیار حائز اهميت است. با استفاده از كنترلر فوق، می توان بر روی یك كامپیوتر از دو هارددیسك بطور همزمان استفاده نمود. بدين ترتيب، اطلاعات بر روی دو هارددیسك ذخيره و در صورت خرابی يک هارد ديسک، می توان از هارددیسك دیگر استفاده نمود. (تهیه یك كنترلر RAID بتنهائی مقرون بصرفه نبوده و لازم است درزمان انتخاب، مادربردی برگزيده شود که از RAID حمايت می نمايد).


• ارتباطات ( اتصالات ) :

اکثر مادربردها دارای پورت هایی نظير Ethernet (اترنت) ، USB و FIREWARE می باشند. برخی از مادربردهای جديد، دارای امکاناتی به منظور خواندن Flash Memory می باشند. اخیرا" مادر بردهایی به نام Legacy Free مطرح شده اند که نیازی به پورت های جداگانه نداشته و تمامی پورت ها بطور مختصر در یك پورت تعبیه شده اند.

 نکته مهم :
در اكثر موارد تهیه یك مادربرد جديد همراه با خرید پردازنده و حافظه اصلی نیز می باشد. به همین دليل لازم است بررسی های لازم نیز در خصوص تاثير اين قطعات بر کارآئی مادربرد انجام گيرد. فراموش نکنيم که همواره پردازنده های جديد و با سرعت بالا دارای قيمت به مراتب بالاتری نسبت به نمونه های قبل از خود بوده و در صورتي که ضرورتی به استفاده از پردازنده های جديد، سريع و در عين حال گران وجود ندارد، می توان با توجه به نوع نياز خود از پردازنده های ديگر (با سرعت کمتر نسبت به آخرين مدل های موجود) که با مادربرد انتخابی نيز مطابقت می نمايند، استفاده نمود.

يکی از اجزاء مهم هر مادربرد، Chip set می باشد که اطلاعات متنوعی را در ارتباط با توانائی مادربرد مشخص می نمايد. نوع پردازنده و حافظه ای که مادربرد می تواند حمايت نمايد، برخاسته از نوع Chip set يک مادربرد است. در برخی حالات نوع Chip set موجود بر روی يک مادربرد، بيانگر نوع پورت های صدا، ويدئو و کارت شبکه نيز می باشد (عناصر فوق بصورت onboard بر روی مادربرد تعبيه می شوند).

در زمان انتخاب يک مادربرد لازم است به اين نکته دقت شود که تفاوت بسيار بالائی بين مادربردها از لحاظ قيمت وجود ندارد و می توان با در نظر گرفتن تمامی جوانب، مادربردی را انتخاب نمود که دارای امکانات جانبی نظير کارت شبکه و کنترلر RAID باشد. (تفاوت قيمت بين اين نوع از مادربردها با مادربردهائی که فاقد امکانات فوق ، می باشند زياد نمی باشد).

:USB  مودم با USB  وصل ميباشد.

:LAN  مودم با LAN  وصل ميباشد.

:ADSL     1- اگر اين چراغ به طور ثابت روشن باشد نشان دهنده وصل شدن به مخابرات ميباشد.

               2-اگر اين چراغ چشمك  بزند مشكل احتمالآ از رانژه خط  و يا  در مسير تلفن بيسيم و يا دو شاخه محافظ برق مشكل دارد.

:ALARM  چنانچه اين چراغ چشمك بزند مشكل يا از دوشاخه برق ميباشد يا اينكه برق زيادي وارد دستگاه ميشود.(شايد usb port برق زيادي وارد سيستم كرده و alarm  بزند)

:ACT  چراغ ترانسفر ديتا ميباشد.

:Power  چراغ روشن و خاموش كردن.

توجه: در 2 حالت ميتوان مودم را نصب كرد:

1-    كارت شبكه(در اين حالت احتياج به نصب نيست)

2-    با USB  كه حتمآ بايد با درايور مودم نصب شود.

روش نصب مودم D-Link DSL200

رم از جمله قطعاتی هست که خرابی در آن بسیار نادر هست به همین دلیل هم اکثر رمها دارای گارانتی مادام عمر هستن .
عوامل خرابی رمها میتونه ولتاژ بیش از حد یا نوسانات غیر طبیعی ولتاژ و اورکلاکهای خیلی سنگین الکتریسیه ساکن هنگام اسمبل و ... باشه .

امروز قصد دارم روشی را برای دوستان بیان کنم که بتوانند موقعیت مکانی ارسال کننده ایمیل را از طریق IP پیدا کنند . خیلی از بازدید کنندگان وبلاگم از طریق ایمیل انتقاد ، پیشنهاد و سوالات خود را بیان می کنند و وقتی با برخی از دوستان صمیمی می شدم بعد از خواندن ایمیلشان در انتهای ایمیلی که به عنوان پاسخ برایشان ارسال می کردم به عنوان شوخی  نام کشور ، نام شهر و ... حتی نام سرویس اینترنتی ( ISP ) که از طریق آن به اینترنت وصل می شدند را برایشان ارسال می کردم و بهشون هشدار می دادم که سیستمشان از لحاظ امنیتی خیلی ضعیف می باشد !! البته بلافاصله نحوه انجام این کار را برایشان توضیح می دادم تا خیالشان راحت شود و تصور نکنند سیستمشان از لحاظ امنیتی مشکلی دارد ....  به هر حال امروز قصد دارم نحوه انجام این کار را به صورت کلی برای تمامی باز دیدکنندگان وبلاگم که از یاهو ( Yahoo Mail Beta ) و یا GMail برای ارسال و دریافت ایمیل استفاده میکنند بیان کنم تا آنها هم بتوانند موقعیت اصلی ارسال کننده ایمیل را بدست بیاورند ....

برای انجام این کار ابتدا باید IP ارسال کننده ایمیل را بدست بیاورید که نحوه بدست آوردن IP در میل یاهو GMail را به طور جداگانه توضیح می دهم :

بدست اوردن IP ارسال کننده ایمیل در یاهو (Mail Beta ) : بعد از ورود به حساب خود در یاهو بروی یکی از نامه های ارسالی دوبار کلیک کنید تا نامه مورد نظر در پایین صفحه نمایش داده شود . بعد از باز شدن نامه ارسالی در بالای نامه ( مطابق تصویز زیر ) بروی عبارت Compact Header ( یا Standard Header ) کلیک کنید و از منوی حاصل بروی عبارت Full Header کلیک کنید .

بعد از کلیک بروی عبارت Full Header صفحه ای جدید مطابق تصویر زیر برای شما باز می شود . در این صفحه به دنبال عبارت Received: from بگردید . البته در این صفحه ممکن است عبارت Received: from جند بار تکرار شده باشد که ما آن Received: from را می خواهیم که در بالای آن آدرس ارسال کننده ایمیل درج شده است . بعد از پیدا کردن Received: from مورد نظر در مقابل این عبارت شما به راحتی می توانید IP ارسال کننده ایمیل را بدست بیاورید که البته در تصویر زیر به طور واضح این مطلب را شرح داده ام .

بدست اوردن IP ارسال کننده ایمیل در GMail : بعد از ورود به حساب خود در GMail بروی یکی از نامه های ارسالی دوبار کلیک کنید تا نامه مورد نظر باز شود . در بالای نامه دکمه ای با نام Reply وجود دارد . بروی آن کلیک کنید و از منوی حاصل عبارت Show Original را انتخاب کنید . اینک مشابه میل یاهو که بروی عبارت Full Header کلیک کردید در GMail نیز صفحه ای باز می شود که در این صفحه نیز باید به دنبال عبارت Received: from بگردید که نکاتی که در مورد پیدا کردن Received: from صحیح در یاهو گفتم در GMail نیز صادق می باشد .

بدست آوردن محل ارسال کننده ایمیل از طریق IP : بعد از اینکه شما IP ارسال کننده ایمیل را بدست آوردید کافیست این شماره IP را در سایت های GeoBytes IP Locator و یا IP2Location قرار دهید تا از موقعیت مکانی ارسال کننده ایمیل مطلع شوید . البته این دو سایت هر کدام دارای ویژگی های خاص خود می باشد ولی سایت GeoBytes IP Locator اطلاعات دقیق تری از موقعیت IP به شما می دهد و همچنین تشخیص می دهد که ارسال کننده ایمیل از پروکسی ( proxy ) یا نرم افزار های مخفی کننده IP استفاده کرده است یا نه ، که این مورد در برخی مواقع می تواند بسیار مفید باشد که با دانستن این موضوع و اینکه ارسال کننده نامه از پروکسی ( proxy ) استفاده کرده است می توان به امنیت نامه های ارسالی شک کرد . همچنین با ورود به سایت GeoBytes IP Locator این سایت IP و موقعیت مکانی شما را به خودتان نشان می دهد .

منبع : www.MPcomputer.ir

مایکروسافت در سایت خود نرم افزاری به نام FileFormatConverters قرار داده است که این نرم افزار به صورت پک ( Pack ) این امکان را به کاربران می دهد که بتوانند فایل های تولید شده توسط نرم افزار آفیس 2007 را به راحتی توسط آفیس 2003 و ورژن های ما قبل آن ( مانند Office 2002 ) اجرا و ویرایش کنند . به عبارتی توسط این پک به راحتی می توان فایل تولید شده توسط نرم افزار های Word ، Excel و PowerPoint در ورژن 2007 را در ورژن 2003 و ماقبل آن اجرا و حتی آنها را ویراش کرد . به نظر من این پک می تونه برای خیلی از کاربران که با نرم افزار آفیس کار می کنند مفید باشه و  ای کاش چنین پکی از طرف شرکت  autodesk برای نرم افزار اتوکد autocad نیز تهیه می شد .